We geven in deze blog aandacht aan het artikel “The historical future of Ayurveda” van de bekende Ayurveda wetenschapper Prof. Bhushan Patwardhan. De kern van dit artikel is van groot belang voor hedendaags Ayurveda beroepsonderwijs. Het is evenzeer ook van groot belang voor de ontwikkeling van Ayurveda als ‘moderne wetenschap’, zowel in India als in het Westen. De Bachelor-niveau Ayurveda opleidingen in Nederland dienen voldoende aandacht aan discussies als deze te geven. Naast het verschaffen van een praktische beroepsopleiding, is het van belang ook hard te werken aan de acceptatie van Ayurveda als volwaardig en ‘modern’ systeem van holistische en integrale gezondheid en geneeskunde. Een moderne Ayurveda beroepsopleiding kan op die manier ook waarlijk een ‘ambassadeurs-functie’ voor deze bijzondere wetenschap van het leven zijn.
Bhushan Patwardhan over Ayurveda: een samenvatting van wat kernpunten
Objectieve en onderzoekende geesten
In het bovengenoemde artikel van Bhushan Patwardhan wordt de evolutie van Ayurveda besproken en wordt benadrukt dat de geschiedenis van een fenomeen de kiem draagt voor zijn toekomstige ontwikkeling. Ayurveda, omschreven als de ‘wetenschap van het leven’, wordt gekenmerkt door een verfijnde theorie en praktijk die voortkomt uit objectieve en onderzoekende geesten.
De auteur benadrukt het belang van een inquisitieve, dynamische, en open omgeving voor wetenschappelijke vooruitgang. Hij wijst erop dat het bestuderen van de geschiedenis niet alleen gaat over beschrijvende studies van overblijfselen en gebeurtenissen, maar eerder het ontrafelen van de verhalen erachter met een kritische blik. Het aangaan van een kritische houding ten opzichte van zowel het verleden als het heden is essentieel om de juiste koers voor de toekomst te bepalen.
De klassieke Samhitas: naar een klinisch robuuste, op bewijs gebaseerde kennis
De auteur betreurt het gebrek aan diepgaande studie van klassieke Ayurvedische teksten, zoals de Samhitas. Daarin worden niet alleen behandelingen en medicijnen beschreven maar ook diepgaandere perspectieven, logica en benaderingen worden aangereikt. De Charaka Samhita en Sushruta Samhita worden geprezen omdat ze Ayurveda hebben getransformeerd van een mystieke traditie naar een klinisch robuuste, op bewijs gebaseerde kennis.
Historisch gezien hebben sages zoals Bharadwaj, Punarvasu, en Bhrigu gereageerd op volksgezondheidsuitdagingen. Dit vind plaats tijdens een epidemie in het Indiase subcontinent rond 2000 voor Christus. Dit leidde tot de Himalaya-conferentie en de compilatie van de gestructureerde tekst, de Charak Samhita. Het belang van gezondheidsbevordering en ziektepreventie, vooral relevant in die tijd, wordt benadrukt.
De Sushruta en Charaka Samhita beschrijven benaderingen, richtlijnen en methoden voor het begrijpen van de relaties tussen de macrokosmos en microkosmos, ofwel Loka en Purusha. Deze wetenschappelijke benadering van gezondheid dateert van twee tot drie millennia geleden. Latere reclassificaties door Vagbhata, zoals de Ashtanga Sangraha, markeerden het begin van een periode van herontdekking van Ayurveda.
Erfenis van openheid en onderzoek om aan de hedendaagse behoeften te voldoen
Het artikel onderstreept de dynamiek, openheid en nieuwsgierigheid in de ontwikkeling van Nighantus of materia medica. Ook belicht het de introductie van nieuwe medicijnen, voedingsrecepten en behandelingen. Het proces van innovatie wordt geïllustreerd door de evolutie van de Rasashastra. Dat is de wetenschap van kwik en metalen, met bijdragen van de boeddhistische wijze Nagarjuna. Het artikel benadrukt het belang van het voortzetten van deze erfenis van openheid en onderzoek om aan de hedendaagse behoeften te voldoen.
Ondanks uitdagingen, zoals vijandige omgevingen als gevolg van invasies in het Indiase subcontinent, heeft Ayurveda zijn zoektocht naar innovatie en vooruitgang voortgezet. Interacties tussen de Sanskriet- en Prakrit-kennisstromen hebben bijgedragen aan de verrijking van Ayurveda. De opkomst van de moderne geneeskunde en koloniale overheersing heeft daarentegen vooral geleid tot marginalisatie van Ayurveda.
Voortdurende observatie, beoordeling en validatie van methoden
Het artikel wijst op het belang van de wetenschappelijke geest van nieuwsgierigheid en experimenteren in Ayurveda. Daarbij zijn dialogen tussen guru en shishya als kenmerkende structuren van de klassieke teksten belangrijk. De behoefte aan voortdurende observatie, beoordeling en validatie van methoden om nieuwe kennis te genereren, wordt benadrukt.
De auteur wijst op de hedendaagse uitdagingen in de Ayurveda-sector, zoals hoge verwachtingen op nationaal en mondiaal niveau. Maar ook tekorten in capaciteitsopbouw en menselijke hulpbronnen, en stagnatie in praktijk en onderzoek. Hij roept op tot verbeeldingskracht en dynamische inspanningen om deze kloof te overbruggen. Tevens is het ook van belang ook de wetenschappelijke geest van Ayurveda te herstellen.
Revitalisering van de wetenschappelijke mentaliteit
Tot slot stelt het artikel dat het leren van de geschiedenis van Ayurveda moet leiden tot een open houding. Ten opzichte van noodzakelijke veranderingen en met het oog op een revitalisering van de wetenschappelijke mentaliteit. Het betoogt dat, ondanks de glorieuze geschiedenis, Ayurveda meer moet zijn dan een erfgoed en dat het zich moet richten op evidence-based praktijken, kwalitatief onderwijs en innovatief onderzoek om de uitdagingen van de moderne wereld aan te gaan.
Overzicht Ayurveda gerelateerde wetenschappelijke artikelen van Prof. Bhushan Patwardhan:
https://scholar.google.com/citations?user=egxm6oIAAAAJ&hl=en